ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ Ε.Α.Λ.

 

Το ανδρικό τμήμα βόλεϊ της ΕΑΛ ιδρύθηκε το 1968 (αμέσως μετά το τμήμα μπάσκετ). Είναι το τμήμα με τις περισσότερες διακρίσεις μιας και έχει 7 συμμετοχές στην Α’ Εθνική Κατηγορία, αγωνιζόμενο συνεχώς με τους μεγάλους του αθλήματος από το 1969 μέχρι το 1978 με μια διακοπή το 1975-76 που υποβιβάστηκε στη Β’ Εθνική και επανήλθε πανηγυρικά, αφού κατέκτησε το πρωτάθλημα Β’ Εθνικής αήττητη.
Το ξεκίνημα έγινε το 1969, όταν αναδείχθηκε αήττητη Πρωταθλήτρια Θεσσαλίας (νίκησε το Γ.Σ. Βόλου, το Γ.Σ. Λάρισας και τον Ολυμπιακό Βόλου). Αμέσως μετά, την ίδια χρονιά η ΕΑΛ πρωταγωνίστησε στο Πανεπαρχιακό Πρωτάθλημα που έγινε στην Αθήνα, με αντιπάλους τους Ποσειδώνα Λουτρακίου, Γιάννινα, Εργοτέλη, Σπόρτιγκ, Αγρίνιο, Σπαρτιατικό. Τερματίζει δεύτερη και διεκδικεί την άνοδό της στην Α’ Εθνική Κατηγορία με 2 αγώνες που δίνει στην Λάρισα και την Πάτρα με την Ολυμπιάδα Πατρών. Στην Πάτρα έχασε με 3-1 σετ και στη Λάρισα κέρδισε με το ίδιο σκορ 3-1 σετ και υπερτερώντας στους πόντους με 108-106 ανέρχεται στην Α’ Εθνική. Ο δεύτερος αγώνας με την Ολυμπιάδα θα μείνει αξέχαστος στους φιλάθλους που τον παρακολούθησαν και πλησίαζαν τους 2000 εγκαινιάζοντας το ημιτελές τότε κλειστό γυμναστήριο Αλκαζάρ (16/10/1969). Την ομάδα αποτελούσαν οι Χονδροδήμος, Νικολάου, Αγαπίου, Κολοβός, Χαρισούλης, Τσουγένης, Δαφνόπουλος, Μυλωνάς με προπονητή τον Άρη Συράκη.
Την τέταρτη χρονιά της παραμονής της ΕΑΛ στην Α’ Εθνική η ομάδα πέτυχε τον άθλο κατακτώντας την 4η θέση στο Πρωτάθλημα πίσω από Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Ηρακλή. Στην διάρκεια των οκτώ πρωταθλημάτων στα οποία πήρε μέρος η ΕΑΛ, έδωσε 172 αγώνες σημειώνοντας 47 νίκες και 125 ήττες. Τα σετ ήταν 219-420, συγκεντρώνοντας 219 βαθμούς. Οι θέσεις που πήρε η ομάδα της ΕΑΛ από το 1970 έως το 1978 με εξαίρεση το 1976 ήταν:

Έτος Θέση
1970 10η
1971 9η
1972 12η
1973 4η
1974 8η
1975 9η
1977 7η
1978 10η

Η ΕΑΛ από το 1970 έδινε με την τότε ομάδα της τα φώτα σε άλλες επαρχιακές ομάδες να αναπτύξουν το άθλημα. Τότε που το πρωτάθλημα βόλεϊ της Α’ Εθνικής σήμαινε τη μάχη μόνο Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Μεγάλοι βολεϊμπολίστες όπως οι Τσουγένης, Βασ. και Αν. Αντωνούλης, Χαρισούλης, Μιχαλόπουλος, Μυλωνάς, Πρωτοψάλτης, Μπάλλας, Γεωργάκης, Αγαπίου, Καλούσης, Ταμπάρας κ.α. γινόταν πρώτοι μεταγραφικοί στόχοι των ομάδων Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού που όπως και σήμερα μονοπωλούσαν τους τίτλους. Το γήπεδο γέμιζε από φιλάθλους που αποθέωναν τους συνήθως
θριαμβευτές παίκτες της ΕΑΛ, που βρισκόταν στην ελίτ του Ελληνικού Βόλεϊ. Η ΕΑΛ περιλαμβάνεται στους 20 πρώτους συλλόγους !!! στην ιστορία της βαθμολογίας όλων των ομάδων, Α’ Εθνικής Κατηγορίας Ανδρών, όλων των εποχών.

Το Μάιο του 1982 στη Θεσσαλονίκη, έγινε ο τελευταίος αγώνας της μεγάλης ομάδας της ΕΑΛ, όταν αντιμετώπισε σε αγώνα μπαράζ για την άνοδο στην Α’ Εθνική τον Εδεσσαϊκό με τον οποίο είχε ισοβαθμήσει στην πρώτη θέση της Β’ Εθνικής χάνοντας με 3-2 σετ. Την επόμενη χρονιά τερμάτισε τρίτη στην Β’ Εθνική και έφθασε στους 8 του κυπέλλου Ελλάδος.
Στη συνέχεια άρχισαν να αποχωρούν οι παίκτες της ομάδας λόγω στράτευσης και σπουδών που είχε ως αποτέλεσμα το 1985 τον υποβιβασμό της ομάδος στην Γ’ Εθνική. Το 1987 από την παιδική ομάδα που προπονούσε ο Νίκος Παππάς αναδείχθηκαν αξιόλογα ταλέντα (Γ. Πέτρου, Γ. Τσούμαρης, Αχ. Συννεφακόπουλος, Στ. Καρτσιαφλέκης, Κ. Ματίκας) πού με την πάροδο του χρόνου αγωνίστηκαν στην πρώτη ομάδα μαζί με τους Ν. Γκουλιάκο, Β. Παπαδημητρίου, Ν. Παππά, Χρ. Χονδροδήμο, Γ. Μπούντα με προπονητή τον Δ. Τσουγένη αναδεικνύοντας την ομάδα πρωταθλήτρια Γ’ Εθνικής το 1990. Δυστυχώς η ομάδα λόγω απειρίας και κακού προγραμματισμού δεν κατάφερε να σταθεί στο δύσκολο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής και υποβιβάστηκε την αμέσως επόμενη χρονιά με προπονητή τον Ευθ. Βασιλόπουλο. Στην Γ’ Εθνική με προπονητές τους Ευθ. Βασιλόπουλο(1991-92), Τ. Ασημακόπουλο(1992-94) πάλεψε για την άνοδο, την οποία πέτυχε το 1995 με προώθηση νέων ταλέντων (Ν. Γούναρης, Β. Τσιλιώνης, Σ. Γκανάς, Τ. Μωυσιάδης) και προπονητή το Σ. Ιεροκλή.

Τις επόμενες περιόδους προπονητές ήταν οι Σ. Ιεροκλής 1995-96 και Β. Παπαδημητρίου 1996-2000. Το 1999-2000 αρχίζει η κάθετη πτώση, η ομάδα προδομένη από τα οικονομικά της, δεν μπορεί να ενισχυθεί από τις υποδομές της παρά μόνο με τον Α. Οικονόμου και υποβιβάζεται στη Γ’ Εθνική, όπου και θα παραμείνει με προπονητές τους Γ. Πέτρου (2000-01), Τ. Ασημακόπουλο (2001-02) και Β. Παπαδημητρίου (2002-04), μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας σε θέσεις κάτω από την μέση της βαθμολογίας, μέχρι να υποβιβασθεί τον Απρίλιο του 2005, για πρώτη φορά μετά από 36 χρόνια στο τοπικό πρωτάθλημα της Ε.Σ.ΠΕ.Κ.ΕΛ..

Η χρονιά 2005-06 βρίσκει την ομάδα σε δύσκολη θέση, γίνεται διοικητική εκκαθάριση η ομάδα μπαίνει σε τριετές πλάνο οργάνωσης και δίνεται βάρος στην δημιουργία ισχυρών υποδομών με τη δημιουργία θυγατρικής ομάδας Ο.Φ.Π. Φοίνικας το 2006. Η ομάδα δεν καταφέρνει να επανέλθει στην Γ’ Εθνική με προπονητή τον Ν. Παππά 2005-07, αλλά επανακτά τα πρωτεία στην Δ’ Περιφέρεια στην κατηγορία των Παμπαίδων, όπου και τον Ιούλιο του 2006 βρέθηκε στη 4η θέση στην Ελλάδα χάνοντας από την Ορεστιάδα με 3-2 στον μικρό τελικό με προπονητή τον Σ. Μάρκου.
To 2007 αναλαμβάνει προπονητής ο Κ. Ματίκας. Οι ομάδες υποδομής επανέρχονται μετά από χρόνια στην κορυφή της Δ’ Περιφέρειας, σπάζοντας την κυριαρχία των ομάδων της Λαμίας, κατακτώντας 3 πρωταθλήματα εφήβων, 3 παίδων και 1 παμπαίδων με το απίστευτο ρεκόρ των 52 σερί νικών, ενώ βρίσκεται πάντα στις 10 καλύτερες ομάδες τις Ελλάδας στις ηλικίες παίδων-εφήβων. Ο δε Φοίνικας κατακτά το 2007 στη 2η μόλις χρονιά του το πρωτάθλημα παμπαίδων με προπονητή το Ν. Καλαθά.

Με πλήρως ανανεωμένη ομάδα στους άνδρες και με μέσο όρο ηλικίας τα 21 χρόνια, τερματίζει 2η το 2007-08 και 1η και αήττητη την επόμενη χρονιά στην Δ’ Περιφέρεια, κερδίζοντας την άνοδο στη Β’ Εθνική μετά από αγώνες μπαράζ.

Η περίοδος 2009-10 βρίσκει την ομάδα να υποβιβάζεται με 11 νίκες σε 22 αγώνες! Το κακό είναι διπλό αφού το βάρος πέφτει στην ανδρική ομάδα και παραμελούνται πάλι οι ακαδημίες με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση αυτών και τη μη συμμετοχή ομάδων στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα.
Την επόμενη χρονιά η ομάδα χάνει την άνοδο για 1 σετ, ο προπονητής παραιτείται και η ομάδα περνάει άσχημες καταστάσεις με αποτέλεσμα την απογοητευτική παρουσία της στο πρωτάθλημα της περιόδου 11-12 όπου και τερματίζει κάτω από τον Φοίνικα (3ος) και εκτός τετράδας. Την ίδια χρονιά ο Φοίνικας (ως θυγατρική της ΕΑΛ) με προπονητή τον Περουλάκη Γιάννη αγωνίζεται σε αγώνες μπαράζ διεκδικώντας, μάλιστα, την άνοδο στην Α2 εθνική κατηγορία!.

Τη χρονιά 2012-13 αποφασίζεται η δημιουργία νέου πλάνου αντίστοιχου με το 2005 με την ενδυνάμωση της ομάδας ανδρών με τους παίκτες του Φοίνικα με προπονητή τον Γ. Περουλάκη και την επανασύσταση των ακαδημιών και αναπτυξιακών ομάδων με υπεύθυνο προπονητή τον Α. Πατσιαούρα. Η ομάδα των ανδρών κερδίζει αήττητη το πρωτάθλημα της Δ’ Περιφέρειας αλλά χάνει την ευκαιρία να ανέβει στην Α2 χάνοντας σε αγώνα μπαράζ από το Ρέθυμνο, όμως η ομάδα επιστρέφει στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα (παμπαίδων) μετά το 2010.

Ο μεγάλος φετινός στόχος του συλλόγου, είναι η όσο υψηλότερη θέση στον πρωτάθλημα της ΕΣΠΕΚΕΛ. Επίσης μεγάλος και διαρκής στόχος είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος των ομάδων παίδων και παμπαίδων στα τοπικά αναπτυξιακά πρωταθλήματα και στη συνέχεια σε Πανελλήνια κλίμακα αφού παράλληλα, στα τμήματα υποδομής αλλά και στις ακαδημίες γίνεται και πάλι μια νέα προσπάθεια για την ανάδειξη νέων αθλητών της πόλης μας που στο μέλλον θα αγωνίζονται στις μεγάλες ομάδες. Ο βασικότερος στόχος των Ακαδημιών της Ε.Α.Λ. είναι τα παιδιά να αθληθούν, να μάθουν να συνεργάζονται μέσα από ένα ομαδικό άθλημα, να μάθουν τα μυστικά του βόλεϊ και να γίνουν αξιόλογα μέλη της κοινωνίας.

Ο πυρήνας της Ε.Α.Λ. αποτελεί αδιαμφισβήτητα φυτώριο, με τα τμήματα υποδομής που έχει δημιουργήσει αλλά και τις ακαδημίες του σωματείου, οι οποίες απαρτίζονται από πλήθος παιδιών.
Η διοίκηση βρίσκεται κοντά στα νέα παιδιά και κάνει προσπάθειες ώστε να τα φέρει σε επαφή με τον αθλητισμό και ειδικότερα με το άθλημα της πετοσφαίρισης, έχοντας την υποστήριξη των γονιών τους των τοπικών αρχών αλλά και των σχολείων της πόλης.